Ein Gedanke, der nicht gefährlich ist, ist gar nicht wert, ein Gedanke zu sein
Oscar Wilde (1854 - 1900)
Një mendim që nuk është i rrezikshëm, nuk ia vlen që të jetë mendim.
Oscar Wilde (1854 - 1900)
ANITA SCHORNO
ANITA SCHORNO
Anita Schorno, geboren 1950, lebt mit ihren Mann in Immensee, Kanton Schwyz. Sie schreibt für Erwachsene und Kinder. Ihre Kinderbücher sind zum Teil in acht Sprachen publiziert. Aus ihrer Feder stammen zahlreiche Gedichtbände.Oft ist sie unterwegs, um an Schulen und in Bibliotheken zu lesen und zu erzählen.Sie arbeitete zehn Jahren ehrenamtlich im Vorstand von Kinder- und JugendmedienZentralschweiz.In der deutschen Schweiz ist Anita Schorno zudem eine Pionierin für das Kamishibai einem japanischen Koffertheater.1997 erhielt sie den Anerkennungspreis des Kantons Schwyz in Würdigung ihresliterarischen Schaffens in den Bereichen Lyrik und Prosa, besonders für die Pflege der Kinderliteratur und der einheimischen Mundart.
Ein Gedicht ging über Land
Ein Gedicht, ein ziemlich kleines,
das ging mutig über Land.
Klopfte hier an, klopfte dort an
und bot allen seine Hand.
Manche sagten: Kein Bedarf!
Keine Zeit für ein Gedicht!
Immer schneller, immer mehr.
Nur die Leistung hat Gewicht.
Schade, meinte das Gedicht.
Hielt den Kopf hoch und zog weiter.
Und dort, wo man Platz ihm gab,
war die Welt auf einmal heiter.
Meine Farben
Wenn ich einsam bin,
male ich ein Bild.
Ganz in Blau.
Für die Freude,
die laute,
nehme ich Rot.
Ist es mir
nach ich weiss nicht wie,
taucht mein Pinsel ins Gelb.
Blau, Gelb und Rot
kommt aufs Papier,
so oft
mein Herz
bunte Luftsprünge macht!
Winterwind
Tu den Schal um,
den dicken aus Wolle.
Die Mütze zieh über.
Und die Hände stecke
tief in die Tasche.
Und dann
geh aus dem Haus.
Die Nase halte hoch,
damit du ihn riechst,
den Winterwind.
Suche nicht
In jenen Tagen,
die ein jeder wohl kennt,
wenn dir ist, als gäbe es kein Du
und nirgends ein Wir,
da bleibe still. Frage nicht.
Suche nicht.
Schlage den Kragen hoch
und gehe deinen Weg.
Tapfer. Heiter.
Alles geht vorüber.
Alles geht weiter ...
Für jene Tage
Gutes wünsche ich
und Wege, die zu gehen
es sich lohnt.
Und dass auch
in jenen Tagen,
wo das bange Hoffen wohnt,
eine Tür dir offen sei.
Kind aus fernem Land
Noch kenn ich
dich kaum
Kind aus sehr fernem Land
Noch ist sie schwierig
für dich
meine Sprache
Unser Lächeln jedoch
öffnet weit eine Tür
ganz einfach so
ohne ein Wort
Anita Schorno është lindur më 1950, jeton me burrin e saj në Immensee, kantoni Schwyz. Ajo shkruan për të rritur dhe fëmijë. Librat e saj për fëmijë janë përkthyer pjesërisht në tetë gjuhë të huaja. Nga pena e saj kanë dalë mjaft vëllime poetike.
Shpeh është në udhë e sipër, për të rrëfyer e lexuar nga librat e saj në shkolla e biblioteka.
Dhjetë vite me radhë ka punuar vullnetarisht në kryesinë e mediave për fëmijë dhe të rinj në Zvicrën Qendrore.
Në Zvicrën gjermanofone Anita Schorno është ndër të tjera edhe një pioniere Kamishibai, një lloj formë rrëfimtare figurative e teatrit amator japonez.
Në vitin 1997 u nderua me çmimin e kantonit Schwyz për krijimtarinë e saj në poezi e prozë, e sidomos për kultivimin në dialekt të letërsisë për fëmijë.
Një poezi shkoi përmes vendit
Një poezi, mjaft e vogël qe,
guximshëm përmes vendit vajti.
Trokiti këtu, trokiti atje
secilit dorën ia zgjati.
Disa prej tyre e përzunë:
S'kemi kohë për asnjë vjershë!
Gjithnjë më shpejt, gjithnjë më shumë.
Veç rendimenti është me peshë.
Mjerisht, mendoi poezia.
Ngriti kokën dhe u largua.
Po ku vend i bëri njerëzia,
atje botë e turbullt u kthjellua.
Ngjyrat e mia
Kur jam vetëm,
pikturoj.
Tërësisht blu.
Për harenë,
lahuta,
ngjyrë e kuqe.
Kur nuk e di se si,
më duket
se peneli ngjyhet tek e verdha.
Bluja, e verdha dhe e kuqja
hidhen në letër,
sa herë
që zemra ime
bën kërcime të larme gëzimtare!
Erë dimri
Lidhe shallin rreth qafës,
të trashin prej leshi.
Vëre kapuçin.
Dhe futi duart
xhepit thellë.
Pastaj
dil nga shtëpia.
Hundën ngritur prore,
që ta nuhatësh atë,
erën dimërore.
Mos kërko
tek ditët
që çdokush i njeh mirë,
në të duket se kurrkund s'ka as Ti
dhe as Ne.
Qëndro i qetë. Mos pyet.
Mos kërko.
Ngrije jakën
dhe shko udhës sënde.
Guximtar. Gazmimin në dej'.
Gjithçka është kalimtare.
Gjithçka shkon më tej...
Për ato ditë
Uroj çdo të mirë zemre
dhe udhë që ia vlen
t'i bësh.
Dhe,
ditëve,
ku banon shpresa e trembur,
një derë, hapur qoftë për ty.
Fëmijë prej vendit të huaj
Ende
nuk të njoh
fëmijë i ardhur prej vendit të huaj
Ende e vështirë
për ty
gjuha ime
Buzëqeshja jonë megjithatë
e hap krejt një derë
ashtu fare thjesht
pa nevojë fjale
Ins Albanische übersetzt von / Shqipëroi nga gjermanishtja
FERDINAND LAHOLLI
© Schorno & Laholli