Ein Gedanke, der nicht gefährlich ist, ist gar nicht wert, ein Gedanke zu sein
Oscar Wilde (1854 - 1900)
Një mendim që nuk është i rrezikshëm, nuk ia vlen që të jetë mendim.
Oscar Wilde (1854 - 1900)
© Florian Schneider
CHRISTOPH W. BAUER
CHRISTOPH W. BAUER
Christoph W. Bauer, geboren 1968 in Kärnten, aufgewachsen in Tirol. Verfasst Lyrik, Prosa, Essays, Hörspiele und Übersetzungen. Zahlreiche Veröffentlichungen, mehrere Auszeichnungen, u.a. Reinhard-Priessnitz-Preis (2001), Publikumspreis beim Ingeborg-Bachmann-Wettbewerb (2002), Preis des Kärntner Schriftstellerverbands (2010), Kärntner Lyrikpreis (2014) sowie zuletzt Outstanding Artist Award und Tiroler Landespreis für Kunst (beide 2015). Bei Haymon: wege verzweigt. Gedichte (1999), die mobilität des wassers müsste man mieten können. Gedichte (2001), fontanalia.fragmente. Gedichte und Prosa (2003), Aufstummen. Roman (2004), AHOI! Gedichte aus 25 Jahren Haymon Verlag (Hrsg., 2007), Im Alphabet der Häuser (2007), Graubart Boulevard (2008), Als Kind war ich weise (Hrsg., 2009), Der Buchdrucker der Medici (2009, HAYMONtb 2015), gemeinsam mit Anton Christian schweben im kopf (2010), die Gedichtbände mein lieben mein hassen mein mittendrin du (2011) und getaktet in herzstärkender fremde (2011), der Porträtband Die zweite Fremde. Zehn Jüdische Lebensbilder (2013), der Erzählband In einer Bar unter dem Meer (2013) sowie zuletzt die Gedichtbände orange sind die äpfel blau und stromern (beide 2015).
http://www.cewebe.com
warum so in der vergangenheit stets
was gibt es neues in den alpen welche
drogen gehen heute über den tresen
mit charlie und speed sind wir aus der
kindheit geflogen die tüten walzten
ohnehin reihum ein paar schneisen
mehr die hotels nicht kleiner geworden
und es sind immer noch die gleichen
reden mit der zeit gegangen und leicht
variiert wer den ossi hat braucht für
den ösi nicht sorgen sagte neulich ein
kellner akademiker im dauerloop schob
meth und xtc über die budel also alles
beim alten in den bergen fragen von
typen wie dir nervten damals schon
noch nie dachte ich beim pinkeln an dich
blinder sänger aber die zeiten haben sich
geändert bis in die elementarsten belange
eine gruppe von menschen ohne anführer
nanntest du die anarchisten deren zeichen
mir vor augen trat auch die einkreisung
eines buchstaben ist eine blockade aber nie
dachte ich bei geöffneter hose an dich
und fühlte mich so seltsam erleichtert dabei
las ich nur diesen spruch über der pissrinne
einer kneipe in krakeliger schrift stand dort
ich bin kein berliner ein grieche bin ich
fahrig schon morgens und angezählt
von einem blick aus dem spiegel
warum sich die zähne putzen
wo doch der biss verloren ging
und wer stellt solche fragen wenn
nicht das röcheln der kaffeemaschine
als begleitmusik eines films dessen
rollen seit jahren vergeben sind
schön ist das leben und ungeheuer
abwechslungsreich die zukunft
reduziert auf einen klinikbefund
schwein gehabt säuseln horoskope
alles hat seine zeit mahnt der tag
und für alkohol ist es noch zu früh
in der passage d’enfer
lief ich der stadt ins messer
und einem mythos zu erliegen
soll mir passieren am montparnasse
mit einem dichter gepichelt einen
anderen verkatert am friedhof besucht
in einer seitenstraße eine bleibe
gefunden mit einer berberin
den abend zerlegt bis kein wort
mehr aufs nächste passte und
eine abgehalfterte transe über
unsren tisch knallte sie roch
nach fusel und wieherte ein lied
fern der künstlercafés und galerien
wo ist das leben hörte ich rufen
ein streuner im mantel warf
lachend den kopf in den nacken
in der passage d’enfer
die fensterläden wie buchdeckel
über nicht geschriebenen biografien
einst fand ich mich an meinen grenzen
heut weiß ich mir ist nicht zu trauen
ein glas zu viel macht mich unmöglich
und nüchternheit hilft auch nicht weiter
die nachbarin kauft hundefutter und
kläfft des nachts wenn sie was hört
der handel setzt auf kleinkaliber
ich setz auf nichts und sei schön blöd
in omas flur ein gendarmenmantel
hält einbrecher fern erklärte sie mir
plötzlich ein knall weiß nicht woher
die nachbarsfrau bellt um ihr leben
hätten sie bloß den köter erschossen
denk ich noch und eil ans fenster seh
vermummte klar doch winter schwer
ist es nicht den verstand zu verlieren
Aus: stromern, © 2015 Haymon Verlag, Innsbruck
Seiten: 30, 31, 50, 96, 128
Christoph W. Bauer u lind më 1968 në Kärtnen, u rrit në Tirol. Krijon poezi, prozë, ese, radiodrama dhe përkthime. Publikime të pasura në numër, shpërblime të shumta, ku ndër të tjera mund të përmenden çmimi Reinhard-Priessnitz (2001), çmimi i publikut në konkursin Ingeborg Bachmann (2002), çmimi i Lidhjes së Shkrimtarëve në Kärnten (2010), çmimi poetik në Kärnten (2014) dhe së fundi Outstanding Artist Award dhe çmimi për art i landit të Tirolit (të dy më 2015). Tek Haymon kanë parë dritën e botimit: "Udhët degëzuar". Poezi (1999), "Fleksibiliteti i ujit duhet marrë me qera". Poezi (2001), "Fontanalia". Fragmente. Poezi dhe prozë (2003), "Zgjimheshtje". Roman (2004), "Përshëndetje", poezi të 25 viteve, Haymon Verlag (2007), "Në alfabetin e shtëpive" (2007), "Bulevardi Graubart" (2008), "Fëmijë isha i zgjuar" (2009), "Tipografisti i oborrit princëror Medici" (2009, HAYMON tb 2015), tok me Anton Christian "Flatrime në kokë" (2010), librat me poezi "Dashuria ime, urrejtja ime, epiqendra ime ti" (2011) dhe "Ritmuar në largësinë zemërforcuese" (2011), vëllimi portretiv "E huaja e dytë. Dhjetë tablo jetësore çifute" (2013), vëllimi me tregime "Tek një bar nën det" (2013) dhe së fundi librat me poezi "Portokallet janë mollët blu" dhe "Endje" (të dyja në vitin 2015).
përse kështu prore tek e shkuara
ç'gjë të re ka në alpe çfarë lloj
drogash sillen sot mbi banak
me charlie dhe speed kemi fluturuar
prej fëmijërisë qeset ngjeshën sipas radhës
ca shtigje pylli më shumë
hotelet s'janë bërë më të vegjël
dhe janë rishtas të njëjat biseda
që shkojnë me kohën dhe fare lehtë ndryshuar
kush e ka gjermanin lindor nuk i duhet
të kujdeset për austriakun tha para pak kohe
një kamerier akademik i ngahershëm
shtyu mbi banak llojet e drogave meth dhe xtc
pra në male gjithçka si më parë
pyetje tipash që të mërzisnin kaherë
gjatë shurrimit s'e kam shpënë kurrë mendjen tek ti
këngëtar i verbër por kohët kanë ndryshuar
gjer në interesat më elementare
një grup njerëzish pa kryetar
ti i quajte anarkistë shenja e të cilëve
më doli para sysh edhe futja në rreth
e një shkronje është një bllokadë veç asnjëherë
nuk mendova për ty gjatë hapjes së pantallonave
dhe jam ndier çuditërisht aq i lehtësuar
ndërkohë lexova këtë fjali me një shkrim zhgarravinë
mbi ullukun e shurrimit të një pijetoreje
nuk jam berlinas unë jam grek
i paqetë që në mëngjes dhe numëruar
prej një shikimi nga pasqyra
përse të pastrohen dhëmbët
ku edhe kafshimi ka humbur
dhe kush bën pyetje të tilla
nëse jo gulçima e aparatit të kafes
si muzikë shoqëruese e një filmi
rolet e të cilit janë ndarë prej vitesh
e bukur është jeta dhe mjaft
e larmishme e ardhmja
reduktuar në një diagnozë klinike
fat fëshfërijnë horoskopët
gjithçka ka kohën e vet paralajmëron dita
dhe për alkool është akoma herët
në passage d’enfer
rashë në dorë të qytetit
dhe që të bëhesha pre e një miti
më duhej në montparnasse
të pija me një poet një tjetër
ta vizitoja tek varreza me dhimbjet e pijes
të gjeja një strehë ndanë rruge
me një berbere ta zbërtheja
mbrëmjen gjersa asnjë fjalë
të mos kishte lidhje me tjetrën dhe
ta përplasja mbi tavolinën tonë
një ankth ferri frelëshuar
që binte erë rakie të keqe dhe hingëllinte një këngë
larg kafenesë së artistëve dhe galerive
ku është jeta dëgjova të thirrej
një bredharak me pallto ngre
kokën përpjetë duke qeshur
në passage d’enfer
kanatat e dritareve si kapakë libri
mbi biografi të pa shkruara
dikur e gjeta veten te kufijtë e mi
sot e di se nuk është për të më zënë besë
një gotë më shumë e më bën qesharak
por as të qenët esëll nuk ndihmon më tej
gjitonia blen ushqim qensh dhe
shan natës zëlartë nëse dëgjon gjësend
tregtia i beson kalibrit të vogël
unë s'i besoj asgjëje edhe pse është marri
në korridorin e gjyshes një kapotë polici
i mban larg hajdutët më sqaroi ajo
befas një krismë nuk e di prej nga
gruaja e gjitonit kuit për jetën e saj
sikur ta kishin vrarë veçse qenin
mendoj unë dhe nxitoj tek dritarja
shoh të maskuar e kuptueshme dimër
nuk është e vështirë të humbasësh gjykimin
Nga vëllimi "Endje", © 2015 Haymon Verlag, Innsbruck
Faqet: 30, 31, 50, 96, 128
Ins Albanische übersetzt von / Shqipëroi nga gjermanishtja:
FERDINAND LAHOLLI
© der Texte: Haymon Verlag, Innsbruck
© der Übersetzung: Laholli