top of page

Ein Gedanke, der nicht gefährlich ist, ist gar nicht wert, ein Gedanke zu sein

         Oscar Wilde (1854 - 1900)

Një mendim që nuk është i rrezikshëm, nuk ia vlen që të jetë mendim.

Oscar Wilde (1854 - 1900)

 

 

            © Matthias Kehle

EVA CHRISTINA ZELLER

EVA CHRISTINA ZELLER

1960 in Ulm geboren, lebt in Tübingen. Studium der Philosophie, Germanistik, Theaterwissenschaft und Rhetorik in Berlin und Tübingen. Lyrikerin, Theaterautorin, freie Rundfunkjournalistin.
Zahlreiche Auszeichnungen und Preise, u. a. Thaddäus-Troll-Preis, Preis der Bundesakademie Wolfen-büttel, zuletzt, 2014, Venedig-Stipendium des Kulturstaatsministeriums.
Ihre Gedichte wurden und werden abgedruckt u. a. in der ZEIT, im Jahrbuch der Lyrik, in der Literaturzeitschrift Akzente, und wurden bereits in mehrere Sprachen übersetzt. Bei Klöpfer & Meyer erschienen mit großem Erfolg ihre Gedichtbände "Stiftsgarten, Tübingen" (2002), "Liebe und andere Reisen" (2007) und "Die Erfindung deiner Anwesenheit" (2012). www.eva-christina-zeller.de

 

 

es scheint mir manchmal

wenn ich müde bin
dass meine mutter durch die räume geht

und sieht
den rührlöffel und ihr Handtuch

während sie durchsichtig und
nicht zu fassen

ich trockne mir die hände ab
und auch der brotsack
mit ihrem kreuzstichmonogramm

wird ausgeschüttelt

draußen regnet es schnee

 

 

alltägliche fragen

dass wir alle aus dem wasser kommen
und wasser sind
und wieder wasser werden
oder nur darüber verstreut?
asche in dinkelbrot
letzter proviant?

dass wir staub sind
sternenstaub und daher kommen
und wieder werden wollen
verbrannt und ausgestreut aus einem heißluftballon
dass wir staub wischen
und selber sind?

sind teil des ganzen
warum hören wir dann das lied des kuckucks
und zählen mit ihm?
woher weiß er, der in fremden nestern wuchs
wer seine brüder sind?

mit wem er schnäbeln wird
alles staub, wasser, DNA?

der kuckuck ruft
nach seinesgleichen
die er nicht kennt
also kehren wir doch nicht zurück
ins paradies
sind auf sehnsucht gepeilt
auf kuckucksruf
und länder der sterne

dorthin wo wir nicht sind
noch darüber wissen
ins offene all

 

 

seit du gingst     
liebe ich das imperfekte:     

die nagelbetten deiner finger     
noch dünner geworden im sarg     

wie die adern in den magnolienblättern     
ihre kelche     
    
welche feier der schönheit     
nur einige tage     
    
im blätterregen unter der magnolie stehe ich     
die weißen schiffe regnen     
    
ich liebe das imperfekte:     
dein kariertes synthetikhemd     
    
im kleinmaschigen schleppnetz
der erinnerung

 

 

von nichts so viel gelernt
wie von deiner abwesenheit

diesem stein
über den fluss geworfen

er springt und springt


die stille hat türen
gehe hindurch

dort stehen bänke
die riechen nach luft

U lind më 1960 në Ulm, jeton në Tübingen. Studim të filozofisë, germanistikës, teatrit dhe retorikës në Berlin dhe Tübingen. Poete, autore pjesësh teatrale, gazetare për radion.
Shpërblime dhe çmime të ndryshme, ku mund të përmenden çmimi Thaddäus-Troll, çmimi akademik federal i qytetit Wolfenbüttel, së fundi, 2014, bursën e qendrës së studimeve gjermane në Venedig dhënë nga Ministria e Kulturës.
Poezitë e saj janë botuar e botohen ndër të tjera te "Koha", në vjetarin e poezisë, në revistën letrare "Akzente", dhe tashmë janë përkthyer në shumë gjuhë të huaja. Në shtëpinë botuese "Klöpfer & Meyer" u botuan me shumë sukses vëllimet e saj poetike "Kopshti i kuvendit Tübingen" (2002), "Dashuria dhe udhëtime të tjera" (2007) und "Shpikja e pranisë tënde" (2012).
www.eva-christina-zeller.de

 

 

kur jam e lodhur

më duket ngandonjëherë
se nëna shkon nëpër dhoma

dhe sheh
lugën e gatimit dhe pecetën e duarve

teksa ajo transparente
dhe e pa prekshme

unë fshij duart
edhe çanta e bukës
me inicialet e qëndisura prej saj

shkundet

jashtë bie dëborë

 

 

çështje të përditshme

se ne të gjithë vijmë prej ujit
dhe ujë jemi
dhe rishtazi bëhemi ujë
apo veç përhapur mbi të?
hi në bukë gruri
racion i fundit?

që ne jemi pluhur
pluhur yjesh dhe vijmë prej tij
dhe rishtas do të bëhemi
djegur dhe shpërndarë prej një balone me ajër të nxehtë
që ne fshijmë pluhur
dhe vetë jemi ashtu?

jemi pjesë e së tërës
e përse dëgjojmë pastaj këngën e kukumjaçkës
dhe numërojmë me të?
nga e di ajo, që rritet foleve të huaja
se kush janë motrat e saj?

me kë do të sqepojë ajo
gjithçka pluhur, ujë, DNA?

kukumjaçka thërret
farefisin
që s'e njeh
pra ne nuk kthehemi aspak
në parajsë
jemi prirë nga malli
nga thirrjet e kukuvajkës
dhe vendet e yjeve

për atje ku nuk jemi
dhe që s'dimë për të
në kozmosin e hapur

 

 

qëkurse ti ike     
unë dua të shkuarën e pakryer:     

shtretërit e thonjve të gishtave të tu     
janë holluar më shumë brenda arkivolit     

si damarët brenda gjetheve të manjolës     
kupat e saj     
    
çfarë festë bukurie     
veçse për ca ditë     
    
qëndroj nën shiun e gjetheve të manjolës     
anijet e bardha hedhin shi     
    
e dua të shkuarën e pakryer:     
këmishën tënde sintetike me kuti     
    
në rrjetën tërheqëse
të kujtimit

 

 

prej asgjësë kam mësuar kaq shumë
sikurse nga mungesa jote

gur
i hedhur mbi lumë

që kërcen e kërcen


qetësia ka dyer
unë futem në to

aty gjenden stola
që kanë aromë ajri

Ins Albanische übersetzt von / Shqipëroi nga gjermanishtja

FERDINAND LAHOLLI

© Zeller & Laholli

bottom of page