Ein Gedanke, der nicht gefährlich ist, ist gar nicht wert, ein Gedanke zu sein
Oscar Wilde (1854 - 1900)
Një mendim që nuk është i rrezikshëm, nuk ia vlen që të jetë mendim.
Oscar Wilde (1854 - 1900)
IRENA HABALIK
IRENA HABALIK
Irena Habalik, geboren und aufgewachsen in Polen, lebt in Wien, hier Dolmetsch- und Publizistikstudium. Langjährige Mitarbeit bei Amnesty International. Zahlreiche Bildungsreisen. Sie schreibt, übersetzt, malt.
Lyrikveröffentlichungen u.a. in: „Neue Zürcher Zeitung“, „Der Standard“, „Literatur und Kritik“, „Krautgarten“, „Lichtungen“, „Versnetze“ und im Rundfunk.
Herausgabe „Männergeschichten, Frauengeschichten“ (München 1983).
Lyrikbände: „Überall ist ein Land“ (Ed. Thurnhof 1999), „Poesie Quadriga Nr. 3” (Ed. Isele 2014), „Aus dem Laub fallen Worte“ (Collection Montagnola 2014), „Vom Glück der Mücken“ (Bonn: Free Pen Verlag 2015)
Preise u.a.: Theodor-Körner-Preis Wien 1987, Preisträgerin beim Christine-Busta-Lyrikwettbewerb Wien 2006.
Das Gedicht
Das Gedicht ist ein Mann
mit braunen Augen
und breiten Schultern
Wir treffen einander
zwischen den Zeilen
Tief im Vokabular verirrt –
er holt mich zurück
Wir ringen um Wunder und
wundern uns stündlich
An einem warmen Abend
sagt er
an Eiszeit denken und
er leckt mir diesen Sommer
Schneeflocken
an den Nacken
***
Berührungen
sammeln wir
schmecken
riechen sie
immer wieder
aufs Neue
Heimaten
Eine Heimat
hinter dir
eine vor dir
du
dazwischen
versuchst
zu begreifen
was dir
dieses
Gezwitscher
am Balken
erklärt
***
Warum nur
eine Heimat haben
Zwei drei sind
nicht zu viel
In einer wärmt man
sich die Hände
In der zweiten kühlt man
die Gehirne
In der dritten Heimat
legt man sich hin
und wartet
***
Manchmal fällt
ein Bild
aus
dem Rahmen
dann fällst
du
aus dem Bild
Du
richtest dich
auf
stehst wieder
auf den Beinen
Manchmal
fällt
der Rahmen
von
der Welt
und die Welt
wackelt
***
Wir schütteln
kräftig den Kopf
es fallen Rosinen
Faxen, Flausen
Grillen
Jetzt beginnt der Kopf
zu denken
Irena Habalik, lindur dhe rritur në Poloni, jeton në Vjenë, ku studioi publicistikë dhe përkthim. Bashkëpunim shumëvjeçar me Amnesty International. Udhëtime të shumta specializimi. Ajo shkruan, përkthen, pikturon.
Mes të tjerash botime poezish në: "Neue Zürcher Zeitung", "Der Standard", "Literatur und Kritik", "Krautgarten", "Lichtungen", "Versnetze" dhe në radio.
Ka përgatitur për botim librin shumëautorësh: "Histori burrash, histori grash" (Mynih 1983).
Ka botuar vëllimet poetike: "Gjithandej është një vend" (Ed. Thurnhof 1999), "Kuartet poetik Nr. 3" (Ed. Isele 2014), "Prej gjethnajës bien fjalë" (Collection Montagnola 2014), "Mbi lumturinë e mushkonjave" (Bonn: Free Pen Verlag 2015)
Është nderuar me çmimin Theodor Körner, Vjenë 1987, është fituese e konkursit poetik Christine-Busta, Vjenë 2006.
Poezia
Poezia është një burrë
me sy ngjyrëkafe
dhe shpatulla të gjera
E takojmë njëri-tjetrin
midis rreshtave
Pështjelluar thellë leksikut
më nxjerr prej aty
Ne përpiqemi për mrekullira
dhe mrekullohemi përorshëm
Në një mbrëmje të ngrohtë
të mendosh për kohën e akullt
thotë ai
dhe beharit të tashëm
m'i lëpin fjollat e borës
prapa qafe
***
Prekjet
i mbledhim
i shijojnë
u marrim erë
prore
nga e para
Atdhetë
Një atdhe
prapa teje
një tjetër përpara
ti
përmidis
orvatesh
të kuptosh
çfarë
të sqaron
kjo
cicërimë
në ballkon
***
Përse të kesh
vetëm një atdhe
dy apo tre
nuk janë shumë
në njërin
ngroh duart
në të dytin
freskon trutë
në atdheun e tretë
shtrihesh
dhe pret
***
Ngandonjëherë bie
një portret
nga
korniza
pastaj bie
ti
prej tablosë
Ti
ngrihesh
qëndron
rishtazi
më këmbë
Ngandonjëherë
bie
korniza
prej
botës
dhe bota
lëkundet
***
E shkundim
kokën fuqishëm
dhe bien lakrat
grimasat, budallallëqet
kapriçot
Tash koka fillon
të mendojë
Ins Albanische übersetzt von / Shqipëroi nga gjermanishtja
FERDINAND LAHOLLI
© Habalik & Laholli