top of page

Ein Gedanke, der nicht gefährlich ist, ist gar nicht wert, ein Gedanke zu sein

         Oscar Wilde (1854 - 1900)

Një mendim që nuk është i rrezikshëm, nuk ia vlen që të jetë mendim.

Oscar Wilde (1854 - 1900)

 

 

ROSWITHA ZAUNER

ROSWITHA ZAUNER

Roswitha Zauner wurde am 29. August 1938 in Peuerbach Oberösterreich geboren. Verheiratet ist sie mit dem Schriftsteller Friedrich Ch. Zauner. Roswitha Zauner besuchte eine Handelsschule in Linz und hat die Ausbildung zur Zahnarztassistentin. Sie schreibt für Kinder und Erwachsene und verfasste unter anderem Hörspiele, Erzählungen, Theaterstücke und mehrere Lyrikbände. Zahlreiche Gedichte von ihr wurden von bekannten KomponistInnen vertont.

 

 

Nacht

ist der Teppich der Bäume.

Ebnet Landschaften ein,

radiert die Gesichter aus,

legt ihr Hand

ohne Hast

auf die Einsamkeit.

Und die Zeit

   tropft

   tropft

   tropft

durch die Ritzen

der Träume.

 

 

Papier

um es mit Worten zu füllen

   Worte

um Gedanken zu transportieren

   Gedanken

um gegen die Wirklichkeit zu rennen

   Wirklichkeit

um die Welt glauben zu können

   Welt

um sie einzufangen auf einem Stück

   Papier

um es mit Worten...

 

 

Ich habe dich angerührt mit

   Lufthänden,

ich habe dich angesehen mit

   Feenaugen,

ich habe dich aufbewahrt

   tief

in meinem Gedächtnis,

die Wünschelrute bereit

für Funde,

   die

noch zu machen sind.

 

 

Auf der Bank sitzen vorm Haus

neben dir und ein Himmel zum Schneiden,

die Enkel laufen herein und hinaus,

sehen dir ähnlich oder mir. Oder uns beiden.

 

Wenn wir einmal alt sind, im Garten

Hand in Hand, unsere Haare sind silbergrau.

Ich gehe sehr langsam, muß oft auf dich warten,

nach so vielen Jahrzehnten als Mann und Frau.

 

Du erntest die Bäume, ich streich den Balkon,

wir schreiben das Jahr 2007

und sind wohl schon beide in Pension,

zwei komische Vögel die sich immer noch lieben.

 

Wenn wir beide alt sind... Laß mich drüber reden

und lach mich bitte jetzt nicht aus,

wirds dann auch wirklich das alles noch geben:

Einen Enkel? Einen Baum? Den Himmel? Ein Haus?

 

 

Wenn ich gestorben bin,

   verbrennt

mich nicht im Feuer,

   streut

meine Asche nicht aufs Meer,

   werft

mich nicht in die Grube,

den Würmern zum Fraß.

 

   Gebt mir

statt dessen

ein winziges Grab

in eurem

Gedächtnis.

Roswitha Zauner u lind më 29 August 1938 në Peuerbach, Austria e Epërme. Është e martuar me shkrimtarin Friedrich Ch. Zauner. Roswitha Zauner ndoqi shkollën tregëtare në Linz e më pas u profesionalizua si ndihmësdentiste. ajo shkruan për fëmijë e të rritur dhe shkroi ndër të tjera pjesë për radion, tregime, pjesë teatrale dhe mjaft vëllime poetike. Shumë poezi të saj janë kompozuar prej kompozitorëve të mirënjohur.

 

 

 

Nata

është tapeti i pemëve. 

Rrafshon peizazhe,

zhduk fytyra,

ul dorën

ngadalë

mbi vetminë.

Dhe koha

   pikon

   pikon

   pikon

nëpër plasa

ëndrrash.

 

 

Letër

për ta mbushur me fjalë

   fjalë

për të përcjellë mendimet

   mendime

për të rendur përkundër realitetit

   realitet

për të besuar tek bota

   botë

për ta mbërthyer në një pjesë

   letër

për ta mbushur...

 

 

Të kam prekur

   me duar ajri,

të kam kundruar 

   me sy zanash,

të kam ruajtur

   thellë

në kujtesën time,

mjetin kërkues gati

për gjetje,                             

   që

ende janë të mundshme.

 

 

Në stolin e shtëpisë pranë teje ndenjur,

një qiell të rënduar kemi para syve,

jashtë e brenda nipërit tanë duke rendur,

të ngjajnë ty ose mua. Ose ne të dyve.

 

Kur plak flokëthinur, te kopshti aty

ngadalë të shkosh përdore me mua,

do t'më duhet shpesh që të pres për ty,

pas kaq shumë dekadash burrë e grua.

 

Ti mbjell pemë, unë lyej në ballkon,

vitin 2007 shkruan bota,

paçka se të dy tash jemi në pension,

dy zogj kemi mbetur, që duhen akoma.

 

Kur të jemi plakur... lëmë që të flas

e të lutem mos qesh me mua tani,

do t'i kemi vallë këto edhe më pas:

Një nip? Një pemë? Qiellin? Një shtëpi?

 

 

Kur të kem vdekur,

   mos më digjni

në zjarr,

   mos e përhapni

detit hirin tim,

   mos më hidhni

në gropë,

t'u jem krimbave ushqim.

 

   Nëmëni

një varr

të vockël

në kujtesën

tuaj.

Ins Albanische übersetzt von / Shqipëroi nga gjermanishtja

FERDINAND LAHOLLI

© Zauner & Laholli

bottom of page