Ein Gedanke, der nicht gefährlich ist, ist gar nicht wert, ein Gedanke zu sein
Oscar Wilde (1854 - 1900)
Një mendim që nuk është i rrezikshëm, nuk ia vlen që të jetë mendim.
Oscar Wilde (1854 - 1900)
BESIM XHELILI
BESIM XHELILI
1977: Lindur në Tetovë dhe rritur në fshatin Përshëfcë
1984-1992: Përmbyllja me sukses e shkollës fillore në Përshefcë
1992-1995: Përmbyllja me sukses e shkollës së mesme në Tetovë
1995-1996: Studime në Universitetin e Tetovës, dega Gjeografi (ndërprerë para kohe)
1996: Botimi i përmbledhjes së parë me poezi “Emocione”
1998: Emigrim në Vjenë të Austrisë, ku edhe jeton e punon
2006: Vazhdimi i studimeve në Universitetin e Vjenës (vetëm 1 semestër)
2007: Pas një pauze të gjatë (ndonëse vazhdimisht është marrë me shkrime) botoi përmbledhjen e dytë me poezi “Unë në sytë e tu”
2011: Inkuadrimi në grupin iniciues për formimin e Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Krijuesve Shqiptarë në Austri “Aleksandër Moisiu”. Pjesëmarrje aktive në planifikimin dhe organizimin e aktiviteteve të ndryshme letrare dhe kulturore në kuadër të kësaj Lidhjeje.
2012: Botimi i përmbledhjes së tretë me poezi “Baladë e ngrirë”
Kontribut në botimin e antologjisë së parë të krijuesve shqiptarë në Austri “Illyricum” dhe në vazhdimin e aktiviteteve të LSHKSHA
2013: Botimi i përmbledhjes së katërt me poezi “Mes luleve dhe lotit”
Kontribut në botimin në gjermanisht të antologjisë së krijuesve shqiptarë në Austri “Illyricum”
Inkuadrimi në grupin iniciues për formimin e Lidhjes së Krijuesve Shqiptarë në Mërgatë
2016: Botimi i përmbledhjes së pestë me poezi "Besa" dhe i romanit të parë "1803"
Anëtarësimi në PEN Klubin austriak
Xhelili është i martuar dhe prind i tre fëmijëve
VJESHTË
Prapë afrohet një vjeshtë,
Do të nisem t'i mbledh gjethet rrugëve
Që i trazoi një stuhi dashurie
Dhe lotin e akullt do ta fsheh…
Do të fle çdo natë me ëndrrën fatzezë
Akrepët e orës do t'i ndal qetësia e zbrazët,
Në qiellin e shëmtuar të asgjësimit
Do të luftojnë ndjenjat e kënaqësisë.
Me magjinë që qetëson ta rrahurat e zemrës
Fjala jote e ëmbël do të fundos urrejtjen,
Poeti i largët, këmbëzbathur e i këputur
Do të përballet me fshehtësitë e natës.
ZGJUAR
Më ka lodhë sot vetja
Duke e bartë zvarrë nëpër qytet,
Dhe ky muaj i parë i vitit,
Dhe lajmet e ditës…
Më preku dhe vdekja e nënës së poetit,
Lypsarët mashtrues rrugëve s'më lanë rehat,
Më duken të pakontrollueshme mendimet
Sikur jam zgjuar që nga shekulli i kaluar.
Shpejtë ra dhe terri, hëna më qeshi
Lypsarët e vërtetë ngelën pa lëmoshë,
Poeti kaloi ditën pa nënën e tij,
Unë ende zgjuar rri…
DITË E GJATË
Dhomë e shprazët, kurreshtja
Hije të pashpirta, ftohtësi e thatë
Materja dhe antimaterja
Pafajësia, mposhtja
Skrupulli...
Në kohë lufte nuk flitet
Për kënaqësitë…
Zhurmë makinash
Teatri mbyllur me dry
Figurat e vyshkura të skenës
S'ta ngrenë harenë.
Ulërimë, djersë mundimesh
Ambient i ndotur, uh…
Lulet shkëlqejnë
Nga rrezatimi i zbehtë i diellit
Ditë e gjatë…
GJAKU I INFEKTUAR
Në brendinë e territ të shurdhër
Klithjet misterioze mbizotërojnë,
Qeshje mllefi, këngë bastarde
Ditë pa ndonjë shije të veçantë.
Perëndoi dhe një diell i kuq
Hëna shfaqi syrin e saj mashtrues,
Fantazia ime i hoqi prangat
Gjaku i infektuar nisi të pastrohet.
NDJENJA TË VONSHME
Si lypës jam në këtë rrugë të gjatë
Kam ca shpresa dhe ca dëshira,
Rënkoj i shtypur, i lodhur dhe i ngratë
As që di çka të zgjedh, krejt janë të mira.
Natën kur për lamtumirë të përqafova
Më ngeli një copë shpirti pranë shpirtit tënd,
Ah, vetëm unë e di sa u dogja dhe përmallova
Nga ai zjarr pa prush që më preku në gji.
Mendoj sa vera do të vijnë dhe shkojnë
Sytë e tu do më japin freski dashurie,
Ja, ngadalë vitet më robërojnë
Larg teje nuk gjej dot çaste lumturie.
Sonte n'këtë natë të mbetur pa hënë
Ca grimca kujtimesh zgjohen… e sheh,
Unë dhe ti shumë gjëra nuk i kemi thënë
Zemrat tona fërkohen, por unë robërohem.
Ëndrrat e largëta… atje jam me ty
Si mik i afërt dhe i veçantë i zemrës sate,
Beso, kjo zemër më lëviz se dreqi më ka hy
Dhe papritmas u dridh e pezmatua nga sytë e tu…
Ky qytet fle dhe nuk më dëgjon
Njerëz andej…ca të tjerë argëtohen këtu,
Unë vrapoj pas dëshirës që tek ti më shkon…
Ç'dreqin këto ndjenja tërbohen... më bëjnë horr?
1977: Geboren in Tetova, aufgewachsen im Dorf Përshëfcë
1984-1992: Erfolgreicher Abschluss der Volks- und Hauptschule in Përshefcë
1992-1995: Erfolgreicher Abschluss der mittleren Berufschule in Tetova
1995-1996: Geografiestudium an der Universität in Tetova (vorzeitiger Abbruch)
1996: Veröffentlichung des ersten Gedichtbands "Emotionen"
1998: Auswanderung nach Wien/Österreich, wo er auch lebt und arbeitet
2006: Vorsetzung des Geografiestudiums an der Universität Wien (nur ein Semester)
2007: Nach einer langen Pause (obwohl er stets weitergeschrieben hat) veröffentlichte er den zweiten Gedichtband " Ich in deinen Augen"
2011: Beitrag für die Entstehung des Bundes albanischer Schriftsteller und Kulturschaffender in Österreich "Aleksandër Moisiu", Wien. Aktiv bei Planungen und Organisierungen verschiedener literarischer und kultureller Aktivitäten dieses Bundes
2012: Veröffentlichung des dritten Gedichtbandes "Eingefrorene Balade"
Beigetragen für die Veröffentlichung der ersten Anthologie der albanischen Schriftsteller/Künstler in Österreich "Illyricum"
2013: Veröffentlichung des vierten Gedichtbands "Zwischen Blumen und Tränen"
Beitrag für die Veröffentlichung der deutschen Fassung der ersten Anthologie der albanischen Schriftsteller/Künstler in Österreich "Illyricum". (Deutsch, in Zusammenarbeit mit PEN Club Österreich und Plattform Martinek Verlag)
Beitrag für die Entstehung des Vereins albanischer Künstler in der Migration (Sitz in Deutschland)
2016: Veröffentlichung des vierten Gedichtbandes "Besa" und des ersten Romans "1803"
Mitgliedschaft beim Österreichischen PEN Club
Xhelili ist verheiratet und Vater dreier Kinder
HERBST
Wieder nährt sich ein Herbst
Ich mache mich auf dem Weg
Die Blätter auf die Straßen zu sammeln
Die ein Liebessturm vermischte
Und die träne werde ich verstecken.
Jeder Nacht werde ich
Mit dem schwarzglücklichen Traum schlafen
Die leere Ruhe wird die Uhrenzeiger anhalten,
Im hässlichen Himmel der Vernichtung
Kämpfen werden die Gefühle der Lust.
In der Magie die die Herzschläge beruhigt
Dein süßes Wort wird den Hass versinken
Der ferne Dichter, Barfuß und am Ende der Kräften
Wird sich mit den Geheimnissen der Nacht begegnen.
WACH
Mein Ich hat mich ermüdet
Indem ich mich durch die Stadt zerrte,
Und dieser erste Monat des Jahres
Und die Nachrichten des Tages…
Der Tod der Mutter des Dichters traf mich tief
Die betrügerischen Bettler ließen mich nicht in Ruhe,
Unkontrollierbar scheinen mir die Gedanken
Als wäre ich vom vorigen Jahrhundert erwacht.
Schnell brach die Dunkelheit herein, der Mond lachte mich an
Die echten Bettler blieben ohne Almosen,
Der Dichter verbrachte den Tag ohne seine Mutter
Noch immer bin ich wach…
LANGER TAG
Leeres Zimmer, Neugier
Seelenlose Schatten, trockene Kälte
Materie und Antimaterie
Unschuld, Niederlage
Skrupel…
Im Krieg spricht man nicht
Über Vergnügungen…
Maschinenlärm
Das Theater verschlossen mit einem Schloss
Die zerfallenden Bühnenfiguren
Erregen keine Freude.
Geheule, Schweiß der Mühsamkeit
Verschmutzte Umgebung, uh…
Die Blumen glänzen
Aus der Strahlung einer erblassten Sonne
Langer Tag…
INFIZIERTES BLUT
Im Inneren der gehörlosen Dunkelheit
Herrschen mysteriöse Schreie,
Bitterliches Lachen, Lieder der Bastarde
Tage ohne besonderen Sinn.
Noch eine rote Sonne ging unter
Der Mond zeigte sein betrügerisches Auge
Meine Fantasie befreite sich aus den Fesseln
Das infizierte Blut begann sich zu reinigen.
SPÄTE GEFÜHLE
Als Bettler bin ich auf diesem langen Weg,
ich habe einige Hoffnungen und Wünsche.
Niedergedrückt, ermüdet und arm leide ich,
nichts kann ich auswählen, alles ist gleich gut.
In der Nacht, als ich dich zum Abschied umarmte,
verblieb noch ein Stück meiner Seele bei dir.
Ach, nur ich weiss, wie sehr ich in jener Nacht
in der Glut meines Herzens verbrannte.
Ich denke, viele Sommer werden kommen und gehen,
und deine Augen werden mir die Liebe wiederbringen.
Da die Jahre langsam mich immer mehr in mich einsperren,
weit entfernt von dir, finde ich nie mehr Momente des Glücks.
In dieser dunklen, mondlosen Nacht
erwachen unsere Erinnerungen - auch bei Dir?
Wir zwei haben uns so vieles noch nicht gesagt,
unsere Herzen reiben sich aneinander, in meinem Gefängnis.
Im unendlichen Traumreich meiner Träume aber
bin ich Dir nahe und bin ich Dein ganz besonderer Freund.
Glaub mir, seit die Leidenschaft eingedrungen ist in mir,
erzittert mein Herz, schwer verletzt, beim Anblick von Dir.
Diese Stadt schläft und hört mir nicht zu.
Menschen hier wie dort haben anderes im Sinn.
Ich aber laufe dem Wunsch nach, Dir zu gehören.
Warum aber zerstören mich diese meine Gefühle?!
Die vom Autor übersetzten Texte wurden freundlicherweise von PETER PAUL WIPLINGER lektoriert.